“Ik krijg het niet verkocht”, zegt ze met weemoed in haar stem. Je krijgt het niet verkocht als je er zelf niet achterstaat, denk ik stilletjes.
“Aan wie niet?”, vraag ik haar.
“ Aan wie wel?”, zegt zij.
Zowel op haar werk als thuis wordt er afwijzend gereageerd op haar voornemen een week op retraite te gaan, en dus ziet zij het niet gebeuren.
Manlief heeft het zelf zwaar en de kinderen lijden erg onder alle restricties van de afgelopen twee jaar. Ze hebben haar écht nodig.
Haar leidinggevende vindt het een goed idee om een persoonlijk leiderschapstraject te volgen. “Waardevol! Zeker doen, ik steun je”. “O, is het op Ibiza? Nee, dat krijg ik intern niet verkocht”.
Maar de belangrijkste persoon aan wie ze het niet verkocht krijgt, is aan zichzelf. Ik vertel haar dat je het niet verkocht krijgt aan een ander, als je er zelf niet achterstaat.
De retraite is begonnen voor deze zorgprofessional, terwijl ze zich nog niet heeft aangemeld.
De automatische piloot staat aan
De afgelopen twee jaar heeft zij nóg meer gegeven aan de wereld, dan zij normaal al doet. Thuis draait alles door, de kinderen kunnen op haar rekenen, haar man mag op haar leunen. Op het werk is ze de spil. Betrouwbaar, dienstbaar, collegiaal en warmhartig.
“Ik voel het wel. Ik heb het nodig om even met mijzelf te zijn. Mij bezig te houden met wat voor mij belangrijk is. Maar ik zie niet in hoe ik dit kan regelen. De anderen rekenen toch op mij”. Haar automatische piloot staat aan, en ze heeft geen idee hoe zij het stuur kan overpakken. Sterker nog, het is voor haar nu nog onmogelijk om zelf vol voor dit verlangen te gaan staan, want de gevolgen lijken te groot.
Ik voel met haar mee. Ze zit vol emotie en ze is moe. Van het dragen en het kanaliseren. Maar ook van het zorgen voor, het volhouden en het vele moeten van zichzelf. Van het ‘zo doe je dat nou eenmaal, toch?’
Autonoom en in verbinding handelen
Het voor zichzelf gaan staan en beslissen wat voor haar klopt en nodig is, is een hele grote stap. Natuurlijk: met die stap komt haar verlangen dichterbij. Maar tegelijk resulteert die stap ook in angst, onzekerheid en niet weten hoe.
Deze vrouw zorgt voor heel veel mensen, maar dat wil niet zeggen dat zij ook goed voor zichzelf zorgt. Ze heeft geleerd eerst de ander en dan ik, is gehard door dragen en niet klagen. Angst overschaduwt haar verlangens, door te blijven doen wat ze altijd al deed. Ze blijft weg bij dat wat ze nog niet kent, want dat voelt het meest veilig.
Ze blijft weg bij dat wat ze nog niet kent, want dat voelt het meest veilig.
Als de tijd rijp is
Ik deel met haar dat ik het helemaal begrijp. En dat als ze eraan toe is, de retraite de perfecte plek is om verder te onderzoeken wat haar triggert. Te gaan voelen wat er gebeurt in haar lichaam. Te gaan begrijpen waardoor haar angst ontstaat en waar de bron ligt van haar onzekerheid. Het is de plek waar zij veilig kan oefenen met ander gedrag. Gedrag dat haar goed doet, waardoor ook haar gezinsleden en collega’s kunnen meegenieten van de groei die zij doormaakt. Vanuit een gezonde autonomie en in verbinding met de ander.
Zodra ze eraan toe is.
Vijf redenen om op retraite te gaan
Resoneert dit bij jou en zoek je nog een goede redenen om jezelf (of anderen) ervan te overtuigen dat een retraite jouw persoonlijke en zakelijke ontwikkeling een boost geeft? Lotte heeft alle voordelen in deze blog voor jou op een rij gezet.
Tijdens de retraite van De Intervisieclub van 14 – 20 mei 2022 ontmoet je jezelf opnieuw. Er zijn nog twee plekken vrij. Voor meer informatie stuur je een bericht naar Debbie Molhuizen of je belt haar via 06 53427969.
