Rondkijkend of er nog ergens een lekkere prooi te grazen te nemen is. Yammie, nootjes. Of toch chocola? Ligt er in de koelkast niet ook een bos peen? Met het groene loof er nog aan? Jazeker. Die ligt er óók. Dus.
De keuze is reuze – daar gaan je goede voornemens
Wat voor gewoonte je ook achter je wil laten, feit is dat we een keuze moeten maken. Wordt het wel sporten of niet sporten? Wordt het niet roken of wel roken? Wordt het gezond snoepen of ongezond snoepen? Dat we een keuze moeten maken, vormt de basis van alle ellende die we moeten doormaken om een gewoonte te doorbreken.
Op 31 december kiezen om te starten met drie keer per week sporten, is niet zo moeilijk. Je voelt de euforie, je ziet het voor je, je bent niet te stoppen. Totdat je in week drie aanbelandt. Het is druk op je werk, de lockdown slurpt al je energie op en dus moet je even niet aan sporten denken. De keuze is reuze: niet gaan sporten behoort tot de mogelijkheden en waar ik de voorraadkast bijna drie weken links laat liggen, zegt een stem in mijn hoofd ineens dat ik écht wel één keer kan gaan voor melkchocolade (in plaats van 90% puur of een wortel).
En daar ga je met je goede voornemens.
Quitter’s Day
Wees getroost. We zijn niet de enigen. Strava, een app voor sporters, heeft op basis van gegevens van miljoenen gebruikers vastgesteld op 19 januari de meeste sporters met goede voornemens, het voor gezien houden. Zij noemen die dag Quitter’s Day.
Zijn we zwakke broeders? Of zijn we gewoon gewoontedieren en hebben we het daarmee te doen?
Niets menselijks is ons vreemd
Een goed voornemen ontstaat omdat we onvrede hebben over bepaald gedrag en de gevolgen die we moeten dragen na afloop van dat gedrag. We willen het anders. Beter vooral. Het patroon dat we willen doorbreken is er echter niet zomaar ontstaan. De inmiddels ongewenste gewoonte heeft ons in het verleden bevrediging, veiligheid of ontspanning gegeven.
Zo geeft iets eten naast veel plezier en genieten, mij ook troost en beloning. En zolang ik de laatste twee niet op een andere manier ga beschouwen, blijft ongezond eten lonken in tijden van moeite en/of trots.
OK, maar hoe dan wel? vraag je je af. Vergeet het volhouden van voornemens, maar ga jouw voornemens je eigen maken. Daar bedoel ik mee, dat je jezelf toe gaat staan om door de tijd heen te gaan ervaren dat het voornemen intrinsiek tot jouw nieuwe gedrag gaat leiden.
Niet omdat het moet. Niet omdat je het zo met jezelf hebt afgesproken. Maar omdat je voelt dat het nieuwe gedrag beter bij je past, dan al het andere daarvoor.
1. Eigen maken vraagt om zelfkennis en kost tijd
Een goed voornemen eigen maken vraagt om zelfkennis. Want alleen dan vind je het antwoord op de vraag die je jezelf stelt in tijden van vernieuwing: ‘Wat heb ik écht nodig?’ of ‘Hoe kan ik mijzelf belonen als ik blij ben met een resultaat?’ Ongezond en daarmee dus ook lekker eten is voor mij niet meer het eerste antwoord. Veel blijer word ik van een fijne wandeling of even lekker chillen op de bank met een lekkere kop thee en een boek. De vraag is vervolgens: Gun ik mijzelf dat? Heb ik genoeg zelfwaarde om de gewoonte te doorbreken en deze te vervangen voor iets dat mij inmiddels beter past?
Zelfinzicht geeft persoonlijke groei en zo lukt het steeds vaker te doen wat echt klopt. Wint de gewoonte het toch een keer? Geen man overboord. De 80 – 20 regel gaat ook hier heel goed op: in 80% van de gevallen kies je voor wat écht voor je klopt en in 20% van de gevallen bewandel je het oude bekende pad. Langzaam maar zeker vervaagt het oude en maakt het plaats voor het nieuwe. Zelfs jouw brein helpt je daarbij: het legt nieuwe verbindingen aan en die geven je richting in de toekomst.
2. Begin klein
Grootse plannen vragen groots uithoudingsvermogen. Maar dan hoeft er maar iets te gebeuren en dan is de rek eruit. Niet doen dus. Gewoon klein beginnen. Met iets dat je aanspreekt, iets dat je gemakkelijk afgaat of iets dat je écht blij maakt.
3. Deel je faalverhaal
Een beetje zelfspot is op zijn plaats. Lukt het niet? Deel dat met anderen zo snel je kunt. Het doorbreken van gewoonten is namelijk als De Processie van Echternach: drie stappen voorwaarts en vervolgens twee naar achteren.
Is dat falen? Ik vind van niet. Maar als je het wel zo ervaart, zorg dan juist dat je je faalverhaal vol geuren en kleuren deelt met iemand die je vertrouwt. Het geeft ruimte voor jouw ongemak en daarmee open je jezelf weer om contact te maken met het verlangen: het je eigen maken van je goede voornemen.
Behoefte aan meer zelfkennis?
Meer doen aan je persoonlijke ontwikkeling, het is een prachtig goed voornemen en wij steunen je daar graag bij. Wil je meer inspiratie ontvangen? Meld je nu aan voor de maandelijkse online magazine Reflect. Dan delen we daar onze successen en faalverhalen.
